Romain Dierickx heeft ons verlaten

In het begin van de jaren zeventig was hij actief als leraar in de vrije school van Bokrijk. Hij stond voor progressief onderwijs, projectonderwijs dat de leerlingen in contact bracht met de samenleving, met de sociale strijd van de werkende mensen. Hij zorgde ervoor dat de leerlingen het leven en werk van de mijnwerkers en automobielarbeiders leerde kennen. Dat werd hem niet in dank afgenomen door de directie en de organisatoren van het katholieke onderwijsnet. Een scholierenstaking op de school en solidariteit van buitenaf konden niet vermijden dat hij zijn baan en inkomen verloor. En hij zou later nooit meer in het katholieke onderwijs aan de bak zou komen.

Hij zal ook een periode werken als kasseilegger en pas veel later terug lessen Nederlands geven in een privé-school. Hij had een ongekende passie voor literatuur en politiek. Hij las geen boeken, maar hij verslond ze. En nog straffer een boek dat hem inzicht verschafte, daarvan werd hij een promotor en verkoper. Hij ondersteunde uit alle macht de progressieve uitgeverij EPO en haar boeken. Hij werkte aan het verspreiden van progressieve en marxistische ideeën omdat hij meende dat ze de werkende mensen licht en uitweg brengen om zich te bevrijden van uitbuiting, onderwerping en onderdrukking.

Daarbij had hij een bijzondere kwaliteit om met mensen in discussie te gaan en te luisteren. In talrijke opmerkingen en teksten pleitte hij voor het toegankelijker en begrijpelijker maken van onze partijstandpunten voor de gewone mensen. Iets vertellen wat de mensen niet snappen, heeft geen zin, zei hij. Het partijblad Solidair moest veel toegankelijker zijn voor werkende mensen. Nog talrijker zijn zijn verslagen van discussies met mensen op café, in de wijk, van huisbezoeken. Zo hielp hij de partij de vinger aan de pols houden. Hij was ook de drijvende kracht achter de solidariteitsmaaltijden die de PVDA in Aalst organiseerde, een uitstekend idee om de mensen te bereiken, zei hij.

Hij bekommerde zich om het wel en wee en de dagelijkse zorgen van mensen. Vooral het dossier van de sociale woningen in Aalst ging hem aan het hart. Het beleid van het N-VA-bestuur was hem een doorn in het oog en hij zag de gevolgen van de enorme wachtlijst in het dagelijkse leven.

Romain was ook een pleitbezorger van internationale solidariteit. Hij was actief solidair met het volk in Chili en de strijd van Vietnam voor onafhankelijkheid en socialisme. Hij verwierf een diepgaande kennis over de strijd voor zelfbestuur van het Congolese volk. Op dat vlak hielp hij voormalig PVDA-voorzitter Ludo Martens met de realisatie van zijn boeken over de strijd van de Congolese voormannen Patrice Lumumba en Pierre Mulele.

Toen Trump aan de macht kwam in de Verenigde Staten van Amerika, verdiepte hij zich opnieuw in de Amerikaanse politiek. Alle boeken die ertoe doen, had hij gelezen.

Romain engageerde zich als buddy voor Iraakse en andere vluchtelingen in Aalst. Hij probeerde hen te helpen bij het zoeken naar woningen, naar werk en de weg te vinden in de administratieve mallemolen. Hij was dan ook een overtuigde antiracist. Eng Vlaamse nationalisme en migrantenhaat vonden in hem een sterke tegenstander.

Als geschoold marxist volgde Romain alle politiek ontwikkelingen binnen de PVDA en de internationale marxistische beweging. Hij was een verwoed lezer van het driemaandelijkse tijdschrift Marxistische Studies en putte daaruit veel inspiratie en kracht. Hij bekommerde zich over jonge kameraden en spoorde hen actief aan zich te scholen. Hij stuurde zo goed als elk jaar een paar nieuwe mensen naar het de Marxistische Zomeruniversiteit omdat hij wist dat een partij als de PVDA een sterke marxistische fundering moet hebben om stand te houden en te slagen.

Met Romain Dierickx verliest de PVDA een goed en rechtschapen man, een rots in de branding, een trouwe kameraad met een parkoers van meer dan 50 jaar militantisme. PVDA Aalst treurt mee met zijn familie, alle vrienden en kameraden die hem hebben mogen kennen.